Het leven van Dorus Rijkers

Via het Nationaal Reddingmuseum Dorus Rijkers

Den Helder, 27 januari 1847. Theodorus Rijkers wordt geboren, als de middelste van dertien kinderen, in een piepklein huisje. Vader Rijkers was timmerman. Maar de familie had het niet breed. Iedereen moest een steentje bijdragen. Na schooltijd gingen de kinderen de straat op: haring verkopen.

Dorus was een echte kwajongen. Nadat op school een kostbaar inktpotje stukviel, moest hij het strafhok in. Eenmaal ontsnapt was de meester het zo zat dat hij Dorus van school stuurde. Toch probeerden zijn ouders een andere school. Maar Dorus was hardleers. Een grappige tekening van de juf met haar dikke kont deed de hele klas lachen. Maar de juf niet en weer kon hij gaan.

Nu moest Dorus werk zoeken. Spelen of niets doen was er niet bij. Hij heeft allerlei baantjes gehad, van stenen sjouwen tot bakkershulp. Maar Dorus zijn hart lag ergens anders. Het vissersleven leek hem een spannend bestaan. Haring vangen met een roeivlet, het begeleiden van schepen naar de haven of het bergen, leeghalen, van schepen die op zinken stonden.

Op zijn 20ste kreeg hij zijn eigen vlet en op zijn 25ste redde hij samen met zijn bemanning 25 mensen van de Australia. Dit deed Dorus daarna wel vaker. Dat viel steeds meer mensen op en Dorus werd gevraagd schipper te worden op een reddingboot.
Op zijn 40ste redde Dorus 23 van de 25 bemanningsleden van het Duitse barkschip Renown. De Duitse Keizer gaf hem hiervoor een gouden zakhorloge: nu een topstuk in het museum!
Op 81-jarige leeftijd stierf Dorus, nadat zijn dochter hem in huis had genomen. Niet als een rijk man, maar wel als een echte held, in weer en wind, vol verhalen en met een gouden hart.

Het Nationaal Reddingmuseum in Den Helder is vernoemd naar deze bekende redder, een held op zee. Breng eens een bezoekje aan dit interessante museum en je kunt gelijk een wandeling maken langs de Museumhaven van Willemsoord.